Παριανοί μουσικοί (μέρος δεύτερο)
Κείμενο: Μπάμπης Βαρθακούρης
Απόγευμα…
Και ξαφνικά…
Μελωδία ειδοποίησης κινητού…
Απαντώ:
– «Παρακαλώ;».
– «Καλησπέρα, ο Μπάμπης Βαρθακούρης;».
– «Μάλιστα, ο ίδιος».
– «Ονομάζομαι… και είμαι σκηνοθέτης! Ψάχνω κάποιον να μου γράψει μουσική για ένα θεατρικό έργο που θέλω να ανεβάσω εδώ στην Πάρο. Χρειάζομαι λοιπόν κάποιον να μου γράψει μουσική για τραγούδια που έχω ήδη τον στίχο, να διδάξει τα τραγούδια που θα γράψει στους ερασιτέχνες ηθοποιούς που θα τα τραγουδήσουν ζωντανά στην παράσταση».
– «Μάλιστα. Πόσο διάστημα έχουμε μέχρι την πρεμιέρα κύριε…;».
– «Δυστυχώς, 2 μήνες μόνο!».
– «Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο! Ξέρω μόνο έναν άνθρωπο που μπορεί να φέρει εις πέρας ένα τόσο απαιτητικό έργο απάνω στο νησί! Ο Γιάννης ο Μπαλίκος! Μόνο αυτός μπορεί. Αν δεν μπορεί εκείνος, δεν μπορεί κανείς!».
– «Μα γιατί όλοι μου λένε για αυτόν τον άνθρωπο, τον Γιάννη Μπαλίκο», με ρώτησε η φωνή στο τηλέφωνο;
Αυτό το άρθρο είναι για τον φίλο μου τον Γιάννη Μπαλίκο. Τον άνθρωπο που το όνομα του είναι συνώνυμο της «λύσης» σε κάθε μουσικό πρόβλημα για το νησί στις πολιτιστικές του «ανησυχίες». Και είναι συνώνυμο της λύσης λόγω της τεράστιας εμπειρίας, της μουσικής ικανότητας, του απίστευτου και αστείρευτου ταλέντου, και πάνω απ’ όλα της ανιδιοτελούς δοτικότητας που τον διακρίνει, και, που σε συνάρτηση με το «μαύρο χιούμορ» που διαθέτει, διαμορφώνουν έναν άνθρωπο που τον αγαπάς και τον θαυμάζεις αβίαστα απ’ την πρώτη λέξη που ανταλλάσσεις μαζί του!
Αυτό είναι το δεύτερο άρθρο που γράφω για τους παριανούς μουσικούς. Το πρώτο ήταν για τον Γιώργο Δαβερώνα και τον Βαγγέλη Σκιαδά.
Έκλεισα ραντεβού με τον Γιάννη στο σπίτι του στην Αγκαιριά, για να σας συστήσω τον πιο ολοκληρωμένο μουσικό με τις περισσότερες διακρίσεις, ελληνικές και ευρωπαϊκές που έχω γνωρίσει!
Ο Γιάννης Μπαλίκος μπορεί να ζει εδώ στην Πάρο, αλλά παράλληλα ζει και πέρα απ’ εδώ! Μέσα απ’ τις μελωδίες των ορχηστρικών τραγουδιών του που ταξιδεύουν μέσα από τζαζ ροκ και κινηματογραφικούς κώδικες συναισθημάτων, αποκρυπτογραφούν μια διαφορετική οντότητα. Είμαι βέβαιος ότι όσες λέξεις και να «σπαταλήσω ανέξοδα» για να εξηγήσω το ύφος των συνθέσεων πάλι δεν θα καταφέρω να βάλω σε ένα ικανό πλαίσιο τον πλούτο των συναισθημάτων που δημιουργεί ο συνθέτης Γιάννης Μπαλίκος με τις μουσικές του στους δρόμους τις πολιτισμικής του αναζήτησης στον ακροατή του!
Ο Γιάννης έχει ανθρώπους που τον ακολουθούν σε όλη την Ευρώπη για αυτό που «γεννά» η μήτρα της ευαίσθητης ψυχής του! Τον πιστεύουν, στηρίζουν την δουλειά του ακριβώς γιατί αυτή η δουλειά το αξίζει! Έχει ήδη δύο πολυβραβευμένες δισκογραφικές δουλειές με το «John Balikos Trio», οι οποίες έχουν παγκόσμια επιρροή και ο ειδικός χώρος που δημιουργήθηκε απ’ την καινοτόμο αυτή δισκογραφική δουλειά τον έφεραν να αναζητήσει νέους ορίζοντες και με μια τρίτη παραγωγή που θα τιτλοφορείται «JOHN BALIKOS WORLD».
Αξίζει να σημειωθεί πως τον «John Balikos Trio» εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνή jazz διαγωνισμό! Έχει πολύ ενδιαφέρον όταν ρωτάς έναν τέτοιο άνθρωπο τι τον έκανε να ασχοληθεί με τη μουσική.
Ο Γιάννης έχει μια ιδιαιτερότητα με τις μετακινήσεις του, χρησιμοποιεί αμαξίδιο, καθώς πολλά χρόνια αντιμετωπίζει μυϊκή δυστροφία, την οποία αντιμετωπίζει με τον πιο γενναίο και φιλοσοφημένο τρόπο. Άρχισε λοιπόν να ασχολείται με τη μουσική στα τέλη της εφηβείας του και ενώ οι περιπέτειες με την υγεία του είχαν ήδη αρχίσει να του δυσκολεύουν την καθημερινότητα!
Μου είπε ότι:
«Πήρα τα διπλώματα μουσικής σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Η μουσική, ειδικά η σύνθεση, με βοηθούσαν να ξεφεύγω από τη δυσκολία της καθημερινότητας που αντιμετώπιζα!».
Τον ρώτησα, για ποιο λόγο γράφει, γιατί η μουσική γίνεται η δική του απάντηση στα οποία ερωτήματα του εκφράζει ο μέσα του «Άνθρωπος». Μου είπε κάτι πολύ όμορφο που ομολογώ δεν το είχα σκεφτεί με αυτό τον τρόπο:
Μου περιέγραφε τη μουσική έμπνευση σαν ένα κομμάτι φως που τρυπώνει απ’ την γωνία ενός ταβανιού στο οικοδόμημα της ψυχής μας!
Μου είπε ότι όσο διαρκεί η φωτεινότητα πρέπει να φτιαχτεί η ρωγμή του ταβανιού για να φυλακιστεί το φως όταν περάσει μέχρι να αποκρυπτογραφηθεί η «Ουσία της Τέχνης» του! Αλλιώς κινδυνεύουμε να γίνουμε οι σκλάβοι του εφήμερου, του φτηνού, που ξεφτίζει γρήγορα στο πέρασμα του χρόνου αφαιρώντας μια διαχρονικότητα που προσδίδει αξία σε κάθε ένα έργο τέχνης.
Σκεφτόμουν να παραθέσω κάπου εδώ περισσότερους τίτλους και πλήρες βιογραφικό του Γιάννη Μπαλίκου αλλά ειλικρινά αν έκανα κάτι τέτοιο δε θα έμενε χώρος για τίποτα απ’ αυτά που συζητούν δύο φίλοι σε ένα τραπέζι, και που κάποιες φορές δείχνουν πολύ καλύτερα την ποιότητα των ανθρώπων, την ουσία και την αξία τους!
Δεν θα μπορούσα όμως και να μην αναφερθώ σε κάποιες στιγμές όπως την κορυφαία διάκριση του «John Balikos Trio» το 2018, όταν επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την χώρα μας στο διεθνές πρόγραμμα του 18ου Athens Technopolis Jazz Festival, ή την βράβευση της μουσικής του για το ντοκιμαντέρ «Salvataggio» της Floriane Closuit στο Φεστιβάλ Ευρωπαϊκών ταινιών Solothurn. (Δείτε το trailer του ντοκιμαντέρ ΕΔΩ).
Στα άμεσα σχέδιά του Γιάννη είναι και κάτι όμως που θέλει λίγο περισσότερη ανάλυση. Μια καινούργια δισκογραφική δουλειά, η τρίτη! «JOHN BALIKOS WORLD» το όνομα αυτής!
Μια δουλειά που ξεχωρίζει σε σχέση με τις δύο προηγούμενες αφού θα είναι περισσότερο συναισθηματική με λιγότερα στοιχεία αυτοσχεδιασμού! Στην ουσία ο Γιάννης Μπαλίκος θέλει να φτιάξει ένα «μουσικό χαλί» για να ζεστάνει το πάτωμα της καθημερινότητάς μας όταν εμείς γυρίζουμε από την ρουτίνα της δουλειάς μας στο σπίτι και θέλουμε να περπατήσουμε ξυπόλυτοι με μια αίσθηση θαλπωρής στο σαλόνι της ψυχής μας!
Παρακάτω υπάρχει η πρώτη γεύση, το πρώτο κομμάτι από την επερχόμενη δουλειά του δίσκου «JOHN BALIKOS WORLD» σε λινκ που μας παραχώρησε δωρεάν ο Γιάννης τον οποίο ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτό.
Ο Γιάννης Μπαλίκος είναι ένας αληθινός θησαυρός, τόσο ως άνθρωπος όσο και ως μουσική οντότητα! Απλά εμείς εδώ στο νησί, ίσως επειδή δεν χρειάστηκε ποτέ να σκάψουμε για να ανακαλύψουμε την σπουδαιότητα του, να μην του έχουμε αποδώσει την αξία που του αναλογεί!
* Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φίλο Γιάννη Μπαλίκο για την υπέροχη κουβέντα σ’ ένα μικρό στρογγυλό τραπέζι ένα βράδυ του Φλεβάρη στην Αγκαιριά !!!