Άρκευθος
Αυτό είναι το τρίτο κείμενο που γράφω για τους παριανούς καλλιτέχνες κι έχω διαλέξει να σας μιλήσω για έναν πολύ «όμορφο» άνθρωπο. Έναν καλλιτέχνη με τριπλή ιδιότητα, με εξίσου σημαντική επιτυχία σε όλο το τρίπτυχο της καλλιτεχνικής του δράσης.
Φίλοι και φίλες, ο Αρσένης Σκιαδάς, είναι ο πιο σημαντικά πολύπλευρος άνθρωπος που έχω γνωρίσει απάνω στο νησί μας!
Έχει μια πλευρά που ασχολείται με τη μουσική, παίζει βιολί τραγουδάει και γράφει τραγούδια!
Μια δεύτερη πλευρά που ασχολείται με την ξυλογλυπτική με ένα ιδιαίτερο υλικό την ρίζα της Φείδας.
Και μια τρίτη πλευρά, την πιο σημαντική, την πιο ουσιαστική απ’ όλες που είναι η κοινωνική ευαισθησία του και ο τρόπος που έχει αποφασίσει να γίνεται «δοτικός» στους συνανθρώπους του. Και ο τρόπος που το κάνει αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί ειλικρινά το λιγότερο «καλλιτεχνικός».
Μουσική
«Παιδί» του «Αρχίλοχου» και του Νίκου Σαρρή, που όπως μου είπε ο Αρσένης τον μπόλιασε με το μικρόβιο της μουσικής και του έδωσε τη διέξοδο στις πρώτες καλλιτεχνικές του ανησυχίες.
Όταν τον ρώτησα ποιο ήταν το πρώτο έρεισμα μου είπε πως στο σπίτι υπήρχε μουσική παράδοση που ως συνήθως αυτό καταλήγει πάντα σαν σκυτάλη που περνάει από γενιά σε γενιά! «Η μουσική γενικότερα σε διαλέγει, δεν την διαλέγεις εσύ και όταν σου δείξει τα μυστικά της τότε θα σε κρατάει δικό της για πάντα», μου είπε. Έτσι λοιπόν, ο Αρσένης, είχε αφήσει το βιολί στην άκρη και θεωρούσε ότι είχε τελειώσει με τη μουσική. Κάποια στιγμή της ζωής του, η μουσική όμως δεν είχε τελειώσει με εκείνον. Πλέον μελετάει και γράφει καινούργια τραγούδια και ένα απ’ αυτά θα προστεθεί το επόμενο διάστημα στα τραγούδια που ήδη έχει δισκογραφήσει και κυκλοφορούν!
Παρόλα αυτά, μου είπε πως δεν δηλώνει μουσικός ως προς την βιοποριστική πλευρά της μουσικής, αλλά σίγουρα κάποιος που μπορεί να επικοινωνήσει σε έναν συνάδελφο μουσικό τους κώδικες της τέχνης. Αυτό το λέει, όχι γιατί ένας μεγάλος μουσικοσυνθέτης λέει διαφορετικά το Σολ από έναν λιγότερης αναγνωρισιμότητας σύνθετη, αλλά για να τιμήσει τις αρχές και το ήθος του απέναντι στην απεραντοσύνη του μεγαλείου της μουσικής που της οφείλουμε όσοι ασχολούμαστε με αυτήν σεβασμό και ταπεινότητα.
Άρκευθος = Φείδα
Η καλλιτεχνία θεωρώ δεν μπορεί να είναι μονοπρόσωπη σε τέτοιους ανθρώπους πολυεπίπεδους! Δεν μπορεί να αντιμετωπίσεις την κάθε σου καλλιτεχνική ανησυχία με διαφορετικούς κώδικες. Στην ουσία, είσαι ο «πατέρας» των τριών αυτών «παιδιών» του ενός ταλέντου σου και όλα αυτά άπτονται μιας κοινής καλλιτεχνικής αισθητικής!
Ρώτησα των Αρσένη για την ξυλογλυπτική, για τη Φείδα, τι τον έφερε κοντά στο αντικείμενο και αν θα μπορούσε να μου πει μερικές πληροφορίες παραπάνω για την τέχνη του!
Αρσένης Σκιαδάς:
«Η Φείδα σαν ξύλο είναι πολύ ιδιαίτερο, μοναδικό, όταν την πλάθω σε έργο ακολουθώ αυτό που έχει ήδη προδιαγεγραμμένο ως μοίρα. Δεν επεμβαίνω ενάντια σ’ αυτό αλλά προσδιορίζω το έργο με σεβασμό απ’ το «ριζικό» του όταν μου «πρωτομίλησε». Πολύ σκληρό ξύλο, σαν μάρμαρο.
Ακόμα κάτι μοναδικό για το ξύλο αυτό είναι πως ότι χρησιμοποιώ είναι από κλαδέματα που έκαναν παλιά οι άνθρωποι στα βουνά. Το καλό ή το κακό είναι ότι δεν βρίσκω πολλά αλλά τέτοια ξύλα γιατί δεν κλαδεύουν πια οι άνθρωποι…
Θα μου πεις, τόσες Φείδες υπάρχουν; Όχι, δεν κάνει το ξύλο τους. Θέλει μόνο ρίζα. Πέραν αυτού και να έκανε όμως δεν θα έκοβα ποτέ αυτό το ιερό για τον τόπο μας δέντρο!
Ξέρεις, λόγω δουλειάς (πυροσβέστης), έχω στεναχωρηθεί πάρα πολύ όταν τελικά δεν κατάφερα να σώσω κάποιο μέρος που κάηκαν, γιατί οτιδήποτε μπορεί να ξαναφτιαχτεί αυτές δεν ξαναφυτρώνουν εύκολα. Κι αν ξαναφυτρώσουν θέλουν χρόνια να γίνουν δέντρα!».
Εντυπώσεις και επιμύθιο
Ο Αρσένης Σκιαδάς έχει κάνει ως τώρα τρεις εικαστικές εκθέσεις ξυλογλυπτικής. Δύο ατομικές και μια ομαδική. Έχει ηχογραφήσει και δισκογραφήσει τραγούδια.
Ασκεί το λειτούργημα του πυροσβέστη στο νησί μας και είναι ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Αγκαιριάς για δεύτερη συνεχόμενη διετία. Και όμως, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι εκείνο που με έκανε να γράψω αυτό το κείμενο για αυτόν, ούτε καν ο συνδυασμός όλων αυτών μαζί!
Ο Αρσένης Σκιαδάς είναι ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης που νοιάζεται έμπρακτα τους συνανθρώπους του.
Αφού λοιπόν το πρώτο μέρος της πρότασης αυτής αποδεικνύεται απ’ τα παραπάνω, το δεύτερο μέρος της πρότασης οφείλει και να επιβραβεύσει έναν τέτοιο Άνθρωπο!
Κείμενο: Μπάμπης Βαρθακούρης
