Αν υπάρχει κάτι που αντιπροσωπεύει το νησί μας σαν επάγγελμα αλλά και σαν παράδοση αυτό είναι η αλιεία… κοινώς το ψάρεμα!
Το ραντεβού μας αυτή τη φορά δόθηκε αξημέρωτα ακόμα, στο λιμάνι της Νάουσας. Εκεί συναντήσαμε τον Δημήτρη Σκιαδά, πρόεδρο των αλιέων της Πάρου. Ο οποίος μας πήρε μαζί του στην πρωινή ρουτίνα της δουλειάς του.
Η θάλασσα έμοιαζε με λίμνη και ο αέρας ήταν ανύπαρκτος! Άρα οι συνθήκες ιδανικές για ψάρεμα! Φτάνοντας στην πρώτη στάση που κάναμε στη θάλασσα, πριν ακόμα ο Δημήτρης μαζέψει τα δίχτυα του, τον παρατηρήσαμε στην πλώρη του καϊκιού να κάνει τον σταυρό του και ύστερα να ξεκινάει. Σιγά – σιγά άρχισε να ξημερώνει και τα χρώματα στον ουρανό πραγματικά ήταν παραμυθένια. Όταν πλέον ο ήλιος έκανε την εμφάνισή του ξεκινήσαμε να μιλάμε και να τον ρωτάμε για ότι μας φαινόταν περίεργο ή μας κινούσε το ενδιαφέρον.
Γεννημένος στην Πάρο, από παιδί λάτρευε τη θάλασσα και το ψάρεμα. Γέννημα θρέμμα ψαράς και ίσως από τους λίγους πλέον που έχουν μείνει στο νησί μας. Άφησε το σχολείο και μπήκε στο καΐκι μαζί με τον πατέρα του. Δεν του άρεσαν τα γράμματα… Ήξερε ακριβώς τι ήθελε να κάνει!
Μας έδειξε τν Νάουσα και τα περίχωρα της από μακριά, και μας είπε για τα χρόνια που ήταν εκείνος νεότερος και θυμάται το χωριό του με ελάχιστα σπίτια, ενώ τώρα μοιάζει ατελείωτο. Σπίτια παντού, ακόμα και σε σημεία που η πρόσβαση δεν υπήρχε πριν μερικά χρόνια!
Όσο πηγαίναμε μας εξηγούσε στο κάθε ξερονήσι που συναντούσαμε την ιστορία του… Ένα ενετικό κάστρο και ένα νησί που κάποτε ήταν γεμάτο με χρυσό όπως μας είπε… Καταφύγια πειρατών και πολλές ακόμα ιστορίες μέχρι και τη γερμανική κατοχή!
Μας είπε για την κλιματική αλλαγή και για την έλλειψη νερού όπου επηρεάζει ακόμα και τη θάλασσα. «Η θάλασσα θέλει νερό όσο και η στεριά. Τα ψάρια έχουν περίεργη συμπεριφορά πλέον» είπε.
Μέσα στα δίχτυα του βρέθηκε και ένα καινούριο είδος ψαριού, το λεοντόψαρο (φωτογραφία), το οποίο με την κλιματική αλλαγή ανέβηκε σε «ψηλότερα» νερά προς σε εμάς. Όπως μας ανέφερε είναι πολύ γευστικό το κρέας του και όχι τοξικό.
Τον ρωτήσαμε αν θα άφηνε ποτέ αυτήν τη δουλειά και χωρίς να το σκεφτεί μας απάντησε: «ΟΧΙ». Η θάλασσα θέλει θάρρος και αγάπη και εκείνος τη λατρεύει ακόμα και όταν τον ταλαιπωρεί!
Ο Δημήτρης, είναι κάθε πρωί στο καΐκι του στο λιμανάκι της Νάουσας και πουλάει τα ολόφρεσκα ψάρια του. Δυστυχώς είναι από τους ελάχιστους ψαράδες που έχουν μείνει…
Οι υπόλοιποι έχουν γυρίσει στον τουρισμό που είναι πιο εύκολος και η νέα γενιά δεν ακολουθεί πλέον, εφόσον οι συνθήκες δεν είναι καθόλου ευνοϊκές όπως μας είπε με παράπονο…
Το Parostoday.gr εύχεται στον αγαπητό Δημήτρη καλές θάλασσες, καλές ψαριές και δύναμη για να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπάει και τον κάνει να αισθάνεται «γεμάτος» και ευτυχισμένος!
