Η δημοτική ανώνυμη εταιρεία του περιβαλλοντικού και πολιτιστικού Πάρκου Πάρου, ιδρύθηκε το 2009 και λειτουργεί για την προστασία και την ανάδειξη της χερσονήσου του Αι Γιάννη Δέτη.
Μέσα σ’ αυτήν την έκταση του Πάρκου των 800 στρεμμάτων, υπάρχει και το Σινέ «Έναστρον», που δημιουργήθηκε σε μια υποβαθμισμένη περιοχή μπάζων, έντονης κλίσης, δίπλα σε μια συστάδα δένδρων.
Για τη δημιουργία του θερινού κινηματογράφου χρησιμοποιήθηκαν φυσικά υλικά, πέτρα και χαλίκι, διαμορφώθηκαν χαμηλοί αναβαθμοί, και τοποθετήθηκαν αφαιρούμενα καθίσματα με μικρά τραπέζια ανάμεσα τους. Ο κινηματογράφος είναι χωρητικότητας 100 θέσεων, με οθόνη 5Χ3.50 μέτρα.
Από τις 17 Ιουνίου ξεκίνησαν οι προβολές και θα διαρκέσουν έως και τις 16 Σεπτεμβρίου 2025, κάθε Τρίτη και Πέμπτη, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει επιλεγμένες ταινίες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, αφιερώματα, επετειακές προβολές, animation, ντοκιμαντέρ και αριστουργήματα του κλασικού και σύγχρονου σινεμά.
Η μαγεία του
Για το Σινέ «Έναστρον», ο σκηνοθέτης, Σωτήρης Γκόριτσας έχει γράψει:
«Δεν μπορώ να θυμηθώ πώς εκείνο το Αυγουστιάτικο βράδυ του 2012 βρέθηκα στο Μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη και όπως περπατούσα είδα ξαφνικά μέσα από κάτι καλαμιές δυο τεράστιες ασπρόμαυρες φιγούρες να φιλιούνται. Πλησίασα αθόρυβα και με μεγάλη περιέργεια η οποία μεγάλωσε όταν ξαφνικά είδα ότι ήταν δυο παλιοί μου γνωστοί. Ο Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ και η Ίνκγριντ Μπέργκμαν.
Ήταν οι τελευταίοι που περίμενα να συναντήσω σε βραδινό περίπατο στην Πάρο. Και μάλιστα κάτω από την οθόνη, ένα ανοιχτό αμφιθέατρο και κάποιοι σκόρπιοι θεατές να απολαμβάνουν αυγουστιάτικα το φιλί τους στην «Καζαμπλάνκα».
Πήρα αμέσως θέση ανάμεσά τους και απόλαυσα το υπόλοιπο της ταινίας. Μιας και την είχα βέβαια ξαναδεί καμιά δεκαριά φορές, την προσοχή μου τράβηξαν και άλλα πράγματα μόλις έπαιρνα για μια στιγμή τα μάτια μου από όσα ήξερα ότι θα συμβούν στην οθόνη. Όπως ο σπάνιος σε ευκρίνεια ήχος της ταινίας, πράγμα δυσεύρετο σε πολλές Dolby surround κλειστές αίθουσες της Αθήνας. Ή τα καλάμια που κουνούσε ο αέρας στο πλάι της οθόνης. Ή ακόμη περισσότερο το θέαμα του κόλπου της φωτισμένης Νάουσας στο βάθος. «Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό…» μου ήρθαν ξαφνικά στο νου τα λόγια από το «Περιβόλι του Τρελού» του Σαββόπουλου.
Από εκείνο το βράδυ θέλησα να γίνω κι εγώ μέρος αυτού του μυστικού. Σκέφτηκα τι θα μπορούσα να προσφέρω όχι απλά σαν θεατής αλλά και λόγω επαγγέλματος σαν προγραμματιστής των ταινιών που θα προβάλλονταν τα επόμενα εφτά χρόνια (…)
Είχα χρόνια να ακούσω στο τέλος της ταινίας το κοινό να χειροκροτεί. Από τότε και σιγά-σιγά –παρά και τις κάποιες λίγες «αστοχίες υλικού» στις επιλογές μου– είχα την ευκαιρία να απολαύσω τους είκοσι αρχικά θεατές να γίνονται σαράντα, να γίνονται μετά εξήντα και να γίνονται εκατό. Να μην χωράνε πια ούτε στις καρέκλες που κουβαλούσαμε πριν την προβολή από το μπαρ και να κάθονται στα πλαϊνά πεζούλια.
Οι επιπλέον καρέκλες που ζήτησα αγοράστηκαν αμέσως, το ίδιο και τα τραπεζάκια ανάμεσά τους για να ακουμπάς κάτι από το μπαρ. Κάπως έτσι έφτασε να δημιουργηθεί με τα χρόνια ένα σταθερό κοινό Ελλήνων και ξένων που ξέρει ότι τρία βράδια της εβδομάδας μπορεί να συνυπάρχει και να βρίσκει αυτό που αναζητά μακριά από το αγριεμένο νυχτερινό πλήθος των στενών της Νάουσας και μάλιστα μόλις ένα-δυο χιλιόμετρα μακριά του.
Σε αυτή τη γωνιά, το μικρό αυτό σινεμαδάκι των Κυκλάδων, δίπλα στο φωτισμένο από το φεγγάρι Μοναστήρι, την ήρεμη αμμουδιά, τα καλάμια μπρος από τους ψηλούς βράχους που κουνά το αεράκι και στο βάθος τη φωτισμένη Νάουσα που καθρεφτίζεται στον κόλπο χωρίς την φασαρία της. Λες και το ήξερε ο Σαββόπουλος «Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι πλούσιο και παράξενο σαν τοπίο του βυθού».
Η φετινή χρονιά
Ο κινηματογράφος «Έναστρον» ξεκίνησε ως μια ιδέα της κ. Παπαζώη, με τη στήριξη του Πάρκου Πάρου και τα τελευταία τέσσερα χρόνια την επιμέλεια έχει ο κ. Μάκης Λακταρίδης, ο οποίος μίλησε τη Δευτέρα, 16 Ιουνίου, στην εκπομπή «Πρωινή Φωνή» του Parosvoice.com
Ο κ. Λακταρίδης –μεταξύ άλλων- είπε: «Είναι μια μεγάλη τιμή και ευθύνη να διαλέγεις ταινίες για έναν τόπο όπως η Πάρος. Κάθε χρόνο προσπαθούμε να είμαστε καλύτεροι, να φέρνουμε ταινίες που θα μιλούν στο κοινό, αλλά και να προκαλούν σκέψη. Φέτος, το πρόγραμμα του «Έναστρον», χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερη έμφαση σε επετειακές ταινίες που σηματοδοτούν σημαντικά χρόνια από την πρώτη τους προβολή. Είναι ταινίες που έχουν αφήσει το στίγμα τους. Θέλουμε να τις ξαναθυμηθούμε, αλλά και να τις ανακαλύψουν νέοι θεατές. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται:
- «Ανατολικά της Εδέμ» (65 χρόνια)
- «Δωμάτιο με Θέα» και «Μπραζίλ» (40 χρόνια)
- «Συνήθεις Ύποπτοι» και «Toy Story» (30 χρόνια)».
Επίσης, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται φέτος σε τέσσερα ελληνικά ντοκιμαντέρ, όλα δημιουργημένα από γυναίκες σκηνοθέτες και παρουσιάζοντας κοινωνικά ζητήματα:
– «Λεσβία» (Τζέλη Χατζηδημητρίου) – Μια ιστορία για την Ερεσό και τις λεσβίες που την επέλεξαν ως προορισμό διακοπών, αναδεικνύοντας ζητήματα ταυτότητας και κοινωνικής αποδοχής.
– «ΤACK» – Η ιστορία της Μπεκατώρου και της Προβελεγγίου, και της δίωξης της σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο της ιστιοπλοΐας.
– «Αζήτητη» – Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για ασθενείς του νοσοκομείου «Σωτηρία», των οποίων οι ιστορίες ξεθάφτηκαν μετά από δεκαετίες.
«Αδέσποτα Κορμιά» – Βραβευμένο ντοκιμαντέρ που εξετάζει τη διαχείριση του γυναικείου σώματος στην ΕΕ, μέσα από τρεις διαφορετικές ιστορίες.
Διεθνείς ταινίες και αφιερώματα
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει και διεθνείς ταινίες, όπως:
Flow» – Η βραβευμένη ταινία κινουμένων σχεδίων που αντιμετωπίζει το περιβαλλοντικό ζήτημα της κλιματικής αλλαγής. «Νάσβιλ, η Πόλη των Εκπλήξεων» (Ρόμπερτ Όλτμαν) – Μια ταινία-θρύλος που αναδεικνύει την Αμερικανική κοινωνία της δεκαετίας του ’70.
Επιπλέον, ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα γίνεται στον Έλληνα σκηνοθέτη Δήμο Αβδελιώτη, με προβολές των ταινιών του: «Το Δέντρο που Πληγώναμε», «Η Εαρινή Σύναξη των Αγροφυλάκων» και «Η Νίκη της Σαμοθράκης».
Τέλος, ο κ. Λακταρίδης αναφέρει ότι η εμπειρία του θερινού σινεμά είναι μοναδική: «Ο κόσμος έρχεται, συζητά, χειροκροτεί. Είναι μια ζωντανή αλληλεπίδραση. Ωστόσο, η πρόκληση παραμένει η προσέλκυση του ντόπιου κοινού, καθώς πολλοί Παριανοί δουλεύουν το καλοκαίρι. Θέλουμε να είμαστε ένας εναλλακτικός κινηματογράφος, που φέρνει ταινίες που δεν θα έβλεπες αλλού», είπε.
