Μία Κρητικοπούλα είναι η γυναίκα, που ενέπνευσε τον Μάρκο Βαμβακάρη για να γράψει το τραγούδι «Μαύρα μάτια, μαύρα φρύδια», όπως εξομολογείται στην αυτοβιογραφία του (Αγγελική Βέλλου-Κάιλ, εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1978). Παρά το γεγονός ότι γράφτηκε δεκαετίες πριν το τραγούδι του ρεμπέτη δημιουργού, που πρωτοτραγουδήθηκε το 1936 από τον Κώστα Ρούκουνα και τη Ρένα Στάμου, εξακολουθεί να είναι επιτυχία σχεδόν έναν αιώνα μετά κι έχει τραγουδηθεί από ουκ ολίγους τραγουδιστές.
Σε μία εκ βάθους εξομολόγηση ο Μάρκος Βαμβακάρης από την Άνω Σύρο, στην αυτοβιογραφία του περιγράφει την ταλαιπωρία που τράβηξε κι από την αστυνομία αλλά και από ανθρώπους της νύχτας και τη σχέση του με μία Κρητικοπούλα, που εργαζόταν σε οίκο ανοχής.
Τα μόνα μου εγκλήματα για τα οποία με κυνηγούσε και η αστυνομία, το χασίσι, οι γυναίκες και το μπουζούκι, εξομολογείται ο Μάρκος στην αυτοβιογραφία του και συμπληρώνει. Αυτά δεν ήταν εγκλήματα:
«[…] Όμως υπήρχαν και μάγκες οι οποίοι ήταν αιμοβόροι, π.χ. ο Μάθεσης και ο Σκριβάνος. Μόνο γι’ αυτόν τον Μάθεση μη μου πεις. Τομάρι. Άσ’ τονα. Ούτε να τονε βλέπω δεν θέλω.
Δεν ήτανε καλός άνθρωπος για μένανε. Αυτός είχε μιαν αγαπητικιά (εκ των υστέρων έμαθα) στα Μπούρλα, εκεί στα μπουρδέλα, η οποία ήτανε Κρητικιά. Αυτή αγάπαγε εμένανε πάρα πολύ. Εμένα ήθελε, δεν ήθελε αυτόν. Κι έγραψα το τραγούδι γι’ αυτήν. Και αυτός εζήλευε γι’ αυτή τη δουλειά.
Αυτός με μισούσε εμένανε, λόγω τού ότι νόμιζε ότι θα του πάρω την γκόμενα. Λοιπόν ένα βράδυ, ζούλα, με χτύπησε στο χέρι με ένα ξύλο και μου ’βγαλε το χέρι από τη θέση του. Μέσα στην αγορά του Πειραιώς. Υπέφερα για δέκα μέρες τα πάνδεινα μέχρι να συνέλθω […]».
Το μουσείο Μάρκου Βαμβακάρη στην Άνω Σύρο δίνει μία εικόνα για τη ζωή και το έργο του κορυφαίου δημιουργού, που επιτυχίες του γνωρίζουν όλες οι γενιές μέχρι σήμερα.
Μαύρα μάτια μαύρα φρύδια
Κατσαρά μαύρα μαλλιά
Άσπρο πρόσωπο σαν κρίνος
Και στο μάγουλο ελιά
Τέτοια ομορφιά ποτές μου
Αχ! Τσαχπίνα μου γλυκιά
Δεν την έχω απαντήσει
Εις ετούτο το ντουνιά
Μαυρομάτα μου για ‘σένα
Εκατάντησα τρελός
Θα πεθάνω δεν αντέχω
Έχω γίνει φθισικός
Πόνους έχω εγώ κρυμμένους
Μεσ στα φύλλα της καρδιάς
Με τα μάγκικά σου μάτια
Όταν φως μου με κοιτάς
