Ο Andets Lassen, ήταν ένας πολύ-παρασημοφορημένος Δανός στρατιώτης, ο οποίος χαρακτηρίστηκε παράτολμος και έδρασε σε πολλά μέρη του κόσμου και την Πάρο.
Την 1η Μαΐου 1944 δόθηκε στα τμήματα των κομάντος της Αντίστασης στην Ευρώπη, ο κώδικας «ο κόσμος είναι εκδίκηση», που είχε σκοπό να κάνει τους Γερμανούς να πιστέψουν ότι οι συμμαχικές δυνάμεις της Αφρικής, θα κάνουν απόβαση στη νότια Γαλλία.
Σε όλη την Ευρώπη δυνάμωσαν σημαντικά οι επιθέσεις των αντιστασιακών οργανώσεων. Στη Ρόδο, έκανε επίθεση ο Ελληνικός Ιερός Λόχος, που επιτέθηκε σε ραδιοσταθμό και στο Αιγαίο αυξήθηκαν οι επιδρομές. Στις Κυκλάδες μπήκαν οι επιθέσεις σε δεύτερη φάση.
Στις 9 Μαΐου, ήρθε στην Πάρο, ο Άντερς Λάσσεν, με 12 κομάντος. Ο Λάσσεν και οι άνδρες τους, λοχίας Νίσκολσον, Αμερικανός Γουάιτ, νοσοκόμος Πόρτερ Γιάελλ, Χάνκον, Μπάστυ Σίμπετ, Πάτσυ Χέντερσον, Μικ Ντ’ Άρκυ και άλλοι, βγήκαν στα Γλυφά, και πέρασαν τη νύχτα σε σπηλιά.
Την άλλη hμέρα πήγαν sτον Στρούμπουλα και αναζήτησαν την οικογένεια Στέλλα: Μανόλη, Χρήστο και Νικόλα, που ήταν συνεννοημένοι για να βοηθήσουν. Ο 23χρονος Νικόλας, είχε δουλέψει στο αεροδρόμιο και ήξερε καλά τα συστήματα ασφαλείας. Μετά ξεκίνησαν μαζί τα τρία αδέλφια σαν οδηγούς και έφθασαν σε ύψωμα απ’ όπου έβλεπαν το αεροδρόμιο. Η πορεία ήταν δύσκολη, ιδιαίτερα για τον ραδιοτηλεγραφητή, που, εκτός από τον πομπό, κουβαλούσε και μία μπαταρία 28 κιλών. Η πορεία ήταν πάνω από 7 ώρες κι όλοι ήταν ξεθεωμένοι. Έτσι, ο Λάσσεν, είπε να ξεκουραστούν.
Τη νύχτα της 15ης Μαΐου, άρχισε να καταστρώνει τα σχέδια για την επιχείρηση. Μοίρασε τους άνδρες σε μικρές ομάδες για καταστροφή υλικού στο αεροδρόμιο, καταστροφή ραδιοσταθμών στον Πρόδρομο, κόψιμο συρμάτων και διακοπής τηλεφωνικής επικοινωνίας με Μάρπησσα και το Γερμανικό παρατηρητήριο στον Κέφαλο, καθώς και για την απαγωγή του διοικητή του αεροδρομίου, Τάμπελ.
Όταν ο Χάνκοκ και ο Σίββετ, έχασαν τον οδηγό τους, που θα τους έδειχνε το δρόμο για τις αποθήκες στο αεροδρόμιο, έφτασαν κοντά στη Γερμανική θέση με τα πολυβόλα. Οι Γερμανοί άρχισαν τις ριπές. Ο Λάσσεν, ανέλαβε τότε να επιτεθεί. Ο συναγερμός δεν είχε φθάσει σ’ όλα τα Γερμανικά φυλάκια, και έτσι, κατάφεραν οι υπόλοιπες ομάδες να καταστρέψουν το ραδιοσταθμό στον Πρόδρομο, όπου και σκότωσαν τέσσερις Γερμανούς, κατάστρεψαν μία αποθήκη, και έκοψαν τα σύρματα τηλεφώνου για τον Κέφαλο. Ο λοχίας Νίκολσον, οδήγησε την ομάδα του στη Μάρπησσα, όπου έμενε ο Γερμανός διοικητής του αεροδρομίου Τάμπελ. Στα ίδια σπίτια -σύμφωνα με τους παριανούς οδηγούς- έμεναν Γερμανοί στρατιώτες κι ο υπασπιστής του. Έκαναν έφοδο, σκοτώθηκε ο υπασπιστής, αλλά ο Τάμπελ γλίτωσε και παραδόθηκε στον Νίκολσον, που τον πήρε μαζί του, ανάμεσα στα δρομάκια της Μάρπησσας.
Οι περισσότεροι παρουσιάστηκαν στην ώρα τους, αλλά όταν έφθασε η περιπολία έλειπαν οι Γιάρελλ, Χέντερσον, Ντ’ Άρκυ και ο Νικόλας Στέλλας. Το σκάφος που θα τους μετέφερε έπρεπε να κρυφθεί στην Ικαρία και έτσι, ήταν αδύνατον να περιμένουν. Ο Γιάρελλ, ο Χέντερσον και ο Ντ’ Άρκυ, έπρεπε να κάνουν επίθεση στον ραδιοσταθμό στη Μάρπησσα, αλλά όταν ακούστηκε ο συναγερμός βρέθηκαν κάτω από μία πυροβολαρχία. Οι τρεις εναπομείναντες κομάντος πέρασαν τη νύχτα και την επόμενη κατάφεραν να ξεγλιστρήσουν μέχρι το λιμάνι που ήταν η συνάντηση.
Δεν απόμεινε καμία ελπίδα για σωτηρία κι όταν έφτασαν στην παραλία, είδαν κόκκινα σήματα από τη θάλασσα. Ο Άντερς Λάσσεν, απαιτούσε να γυρίσουν στην Πάρο, για να πάρουν και τους υπόλοιπους συντρόφους. Όλη η δύναμη έφθασε σε καλή κατάσταση στον Τούρκικο όρμο Τεουφίκ.
Ο αστυνόμος μεταφέρθηκε στην Κύπρο, όπου οι γιατροί έσωσαν τη ζωή του, αλλά ο Νικόλας Στέλλας έλλειπε. Τον Νικόλα τον έπιασαν οι Γερμανοί κοντά στη Μάρπησσα. Τον έστειλαν στην Αθήνα, όπου τον ανέκριναν με βασανιστήρια, αλλά εκείνος δεν μαρτύρησε κανένα όνομα ανταρτών. Στις 21 Μαΐου, τον κρέμασαν στην πλατεία του χωριού και υποχρέωσαν όλους τους χωριανούς να παρελάσουν μπροστά από τον κρεμασμένο!
Τέλος, ο 24χρονος Δανός κομάντο Andets Lassen, που ήταν ένας από τους πλέον εμβληματικούς αντιστασιακούς στην Ευρώπη και πολέμησε σ’ όλον τον κόσμο, δεν πρόλαβε να δει το φως της λευτεριάς, αφού σκοτώθηκε σε επιχείρηση κατά των Γερμανών το 1944 στην Ιταλία.
Πηγή: Φωνή της Πάρου 24/5/2013
